Ek is seker jy sukkel nooit...? Straf jy of dissiplineer jy?

Ek is seker jou kind het jou nog nooit frustreer met hulle gedrag nie. Jy hoef nog nooit jou stem te verhef het omdat jou kind net nie wil luister nie. Nee ek is seker jy sukkel nie met kinders wat aanhou doen wat hulle wil al het hulle reeds hoog en laag beloof dit was die laaste keer.  Jy het seker ook glad nie daardie seer gevoel van verraaiing al beleef nie. En jy sal nooit vanuit jou emosie op tree nie. Nee, ek is seker dis net ek wat sukkel om myself kalm te hou en dink voordat ek optree.

 

Die samelewing sê al lank vir ons: Jy moenie jou kinders STRAF nie, jy moet hulle DISSIPLINEER, maar wat beteken dit? Wat is dan die verskil?  Straf leer vir die kind dat hy vir oortredings moet vergeld. Dit is negatief gefokus op die verlede, bv, “Jy het dit, dit en dat verkeerd gedoen en nou gaan jy boet”. Dit veroorsaak skuldgevoelens. In kort, dit is heeltemal teenstrydig is met die teologie van God se genade.

Dissiplineer, aan die ander kant, is meer soos positiewe rigting aanwysing en toekoms gefokus. Dit leer kinders dat hulle optrede wel gevolge het, maar nie dat hulle daarvoor hoef te vergeld nie.

Hoe kan ons ‘n verhouding met God hê op gronde van genade en met ons kinders op grond van oordeel? Dit was vir my ‘n “eye-opener” toe ek dit die eerste keer lees. Ek voel hierdie is ‘n onderwerp waaroor daar nog baie te sê kan word. Wat dink julle van die stellings wat gemaak is?

Straf jy of dissiplineer jy?